‘Mannelijke werkcultuur heerst bij festivals’

Er heerst een gesloten cultuur achter de schermen bij festivals. Daar zouden de organisatoren worstelen met een ‘mannelijke werkcultuur’. Dat stelt Britt Swartjes van de Erasmus School of History, Culture and Communication. Zij promoveerde afgelopen maand op de vraag hoe divers en inclusief festivals zijn.

Festivals voor iedereen

Het imago van festivals is dat het niet uitmaakt wie je bent, als je maar van muziek houdt ben je altijd welkom. Jong of oud, arm of rijk. In de praktijk blijkt het echter anders in elkaar te steken, aldus Swarts. Zij concludeert dat op basis van haar onderzoek bij 16 festivals in Rotterdam. Dat zou ook toepasbaar zijn voor andere festivals in het land.

Wat haar opviel was dat ze voornamelijk met mannen in gesprek ging als zij met organisatoren sprak. Daarnaast constateerde ze veel uitval bij vrouwelijke stagiaires. Dat zou, blijkend uit gesprekken met deze uitvallers, komen door de werkcultuur.

Een mogelijke oorzaak die zij noemt is het grote financiële risico dat een festivalorganisator neemt. Wanneer het bijvoorbeeld regent op de dag van het festival kan dat een strop zijn. Daarom staat er een flinke druk op de organisator, die vaak met een klein team veel mensen moet ondersteunen en begeleiden. Dat veroorzaakt volgens Swarts haantjesgedrag, waar de uitvallers een probleem mee hadden. Ook noemden de uitvallers de lange werkuren en onderlinge competitie als afknappers.

Informele cultuur

Volgens Swarts werkt de informele en genivelleerde cultuur in de festivalwereld voor sommigen beter dan voor anderen. “Als je daar niet in past, kan dat informele vrij vervelend zijn. Op een verborgen manier is er namelijk wel sprake van hiërarchie.”

Dat beseffen de organisatoren volgens haar ook. Zij stelt dat geen enkele organisatie in de verdediging ging toen zij haar conclusies presenteerde bij hen.

Haar onderzoek ging over meer dan alleen de werkcultuur. De centrale vraag luidde: wat doen festivalorganisatoren om een plek voor iedereen te zijn? Daarbij is programmering een belangrijk onderdeel. “Want een hiphop festival wordt vaak gekoppeld aan jongeren en een house- of rockfestival aan ouderen.” En zo zijn er volgens haar meer van dit soort opvattingen.