In de Nieuwe Revu zegt Hans Klok dat werken in de Efteling ‘een hel’ was. Hij deed daar in 2002 vier shows per dag. “In het hoogseizoen zelfs vijf. Zeven dagen per week. Op 1 april weet je dat je eerste vrije dag in oktober is.” Dat vindt hij ‘onmenselijk’ en je verandert er volgens hem in een machine door.

Hij vervolgt door te zeggen dat er geen ruimte was voor spontane acties tijdens de optredens. Als voorbeeld noemt hij een jongetje met het syndroom van Down die vooraan zit tijdens een show, waar hij een momentje mee had. “Het licht ging gewoon door en ik moest achter het licht aan hollen”, aldus de goochelaar.

Efteling-medewerkers

Wat Klok niet prettig vond aan optreden in de Efteling, waren de buurtbewoners met een jaarabonnement. Die kwamen meerdere keren per week kijken bij de show, “en gingen dan teksten voorzeggen. Dat haalde me enorm uit mijn concentratie.”

Het park zelf noemt hij fantastisch. Daar plaats hij echter direct een kanttekening bij. Volgens Klok is het ook ‘een sekte, net zoals Disneyland’. Het zijn fanatieke types, aldus Hans. Daarbij noemt hij ze ‘badmeesters met het fluitje in de hand’. Zo parkeerde hij zijn auto achter het theater, maar had na twee dagen al een wielklem van de Efteling onder zijn auto.