De Walfriduskerk in Bedum, een van de oudste kerken in de provincie Groningen, stamt oorspronkelijk uit de 11e eeuw. Het oudste deel van de Walfriduskerk, gebouwd in romaanse stijl, bestaat uit een scheve toren die bekender is dan de Toren van Pisa vanwege zijn hoek van 4,18 graden. Deze kerk werd oorspronkelijk gebouwd als een houten kapel boven het graf van Walfridus, een lokale heilige die werd vermoord door de Noormannen. Vanwege de populariteit als bedevaartsoord, werd de kapel al snel vervangen door een grotere kerk in romaanse kruisstijl.

In de 15e eeuw werd de Walfriduskerk uitgebreid tot een tweebeukige gotische hallenkerk. De zuidelijke beuk werd vernieuwd in gotische stijl en geïntegreerd met het schip, terwijl aan de noordzijde mogelijk een lagere zijbeuk of een reeks kapellen werd toegevoegd. In de vroege 16e eeuw werd een gotisch koor met een omgang toegevoegd, wat later weer werd gesloopt na de Reformatie, toen het gebruik van de kerk veranderde en het aantal bedevaarten afnam.

Gedurende de middeleeuwen bleef de Walfriduskerk een belangrijk religieus centrum, met een kapittel dat de relieken van Walfridus beheerde. Na de Reformatie raakte de kerk in verval en werd ze gedeeltelijk afgebroken om beter aan de protestantse eredienst te voldoen. De restauraties die in de 20e eeuw plaatsvonden, hebben de kerk opnieuw gestabiliseerd en de oorspronkelijke schoonheid gedeeltelijk hersteld.

Vandaag de dag is de Walfriduskerk niet alleen een monument van religieuze en architectonische betekenis, maar ook een geliefde plek voor lokale en toeristische bezoekers die de unieke geschiedenis en de opvallend scheve toren willen bewonderen. Het blijft een symbool van het historische en culturele erfgoed van Bedum en de provincie Groningen.