Campert geldt als een van de belangrijkste auteurs van Nederland. Hij schreef, naast Het leven is vurrukkulluk, ook bekende boeken als Liefdes Schijnbewegingen (1963), Tjeempie! of Liesje in Luiletterland (1968) en Tot Zoens (1986). Het werk van Campert wordt gekenmerkt door een weemoedige, ironische toon. Veel is autobiografisch en heeft als thema de confrontatie tussen droom en werkelijkheid. Vaak ook gaan zijn verhalen over mislukking, machteloosheid of verdriet, maar het wordt nooit zwaar. "Ik wil graag een lichte toon hebben. Anders wordt het bij mij veel woordgeraas met een steeds kleiner inhoudje. Ik vind het leuk de mensen aan het lachen te maken’’, zei hij ooit.

Romans en dichtbundels

Campert schreef ruim honderd romans, verhalenbundels en gedichtenbundels. Daarnaast publiceerde hij talloze columns. Zo had hij jaren een column met Jan Mulder in de Volkskrant (CaMu). In de jaren zeventig, toen Campert al bekend was, raakte hij door huwelijksperikelen en drankgebruik in een crisis en leek het even gedaan met zijn schrijverschap. In de jaren tachtig maakte hij echter zijn comeback en was hij vele jaren actief. In 2010 trok hij nog op 80-jarige leeftijd met Jan Mulder en Bart Chabot langs de theaters.

Remco Campert ontving talloze prijzen. In 2000 wilde men hem benoemen tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw, maar de schrijver weigerde de onderscheiding. In 2011 ontving hij de Gouden Ganzenveer. In 2018 stopte hij met zijn rubriek in weekblad Elsevier.

De auteur werd op 28 juli 1929 geboren in Den Haag als zoon van de schrijver Jan Campert en de actrice Joeki Broedelet. Toen hij drie jaar oud was, gingen zijn ouders uit elkaar en werd hij in een pleeggezin opgenomen. In 1943 hoorde hij op zijn twaalfde dat zijn vader was omgekomen in een concentratiekamp.

Door: ANP