"Het is goed jullie weer te zien Amsterdam", riep Smith nadat hij met zijn band Smokers Outside the Hospital Doors had gespeeld. Op die hit, die als derde nummer voorbij kwam, ging het merendeel van het publiek los. Ook Bones en Eat Raw Meat = Blood Drool werden goed ontvangen, hoewel Editors moeite moest doen de hele zaal mee te krijgen. Rustigere nummers als The Phone Book en No Sound But the Wind werden overstemd door geroezemoes.

Editors zette in Amsterdam een strakke no-nonsense show neer. Veel meer dan een duim omhoog en af en toe een 'dank you wel' deelde Smith niet met zijn publiek. In plaats daarvan werkte hij zich vol overgave in het zweet en combineerde Smith met zijn band moeiteloos oud en nieuw materiaal. Zo volgde Formaldehyde, dat in augustus werd uitgebracht, op All Sparks uit 2006.

Ook maakte Editors zonder problemen de overgang van groots gebrachte nummers naar een intiemere setting. Voor In This Light And on This Evening werd alles uit de kast getrokken: metershoog vuurwerk, flikkerende lampen en gitaargeweld. The Phone Book werd aansluitend vrijwel akoestisch gespeeld.

Pas toen na twee uur de hit Papillon als allerlaatste nummer werd gespeeld, kreeg Editors iedereen uit zijn stoel. "Jullie zien er verdomd goed uit", reageerde Smith op de duizenden armen die de lucht in gingen.

Hoewel de band de Ziggo Dome met moeite voor zich won, beloofde Smith snel weer terug te komen. De Amsterdamse concertzaal is overigens maar een paar dagen de grootste eigen show van Editors. Zaterdag 2 november staat de Britse band in het Antwerpse Sportpaleis, dat net iets groter is dan de Ziggo Dome.